Rozdział piąty

         -To moja SIOSTRA Carmen – Harry zaakcentował słowo siostra – i jej przyjaciółka Tonie. – powiedział zwracając się do czwórki chłopaków – A to Zayn, Liam, Louis i Niall – przedstawił nam swój zespół

Uścisnęłam dłoń każdego z nich. Szczególnie moją uwagę zwrócił Brunet – Zayn. Dziwnie mi się przyglądał..

         -I co myślisz o moim zespole? – zapytał Harry gdy byliśmy już w drodze powrotnej.

-Są ok. Każdy wyrwany z innej bajki ale.. ok – ziewnęłam

-Ten blondyn jest trochę dziwny.. – powiedziała Tonie

-Czemu? – skrzywił się Harry

-Strasznie się wczuwał. Aż za bardzo – zaśmiała się

-Wszyscy są naprawdę spoko… - powiedział mój brat gdy podjeżdżaliśmy pod dom.

-Tonie, zostań dzisiaj u nas na noc. Jest strasznie późno, nie będziesz sama wracać – powiedziała mama gdy wysiedliśmy z samochodu

-Dobrze – uśmiechnęła się – To ja zadzwonię do mamy – Brunetka odeszła kilka kroków od nas

Ja pokierowałam się do swojego pokoju i z nadzieją włączyłam swojego laptopa.

-JEST INTERNET! – powiedziałam sama do siebie i od razu weszłam na facebooka. Miałam jedno zaproszenie ‘Zayn Malik’.

Pokręciłam głową z niedowierzaniem. Gość jest naprawdę dziwny..

Tonie wleciała do pokoju jak torpeda i od razu walnęła mi się na łóżko.

-Twój brat się do mnie uśmiechnął. Mam zawał. – powiedziała patrząc w sufit.

Walnęłam ją w głowę.

-Opanuj się. – wywróciłam oczami i wróciłam do przeglądania niebieskiego portalu.

         -Carmen, wstawaaaj! – usłyszałam nad sobą Harrego.

-Czego chcesz patałachu? – wyjęczałam spod kołdry

-Pożegnać się! Jadę znów na próby. Zobaczymy się dopiero za tydzień!

-Aaa.. – podniosłam się odkrywając jednocześnie – Pa! – pomachałam mu

On wypuścił ze świstem powietrze z płuc i przytulił mnie lekko.

-Trzym się tu. – uśmiechnął się

-Ty tam też! I pozdrów Zayna!

Harry tylko się na mnie dziwnie spojrzał po czym opuścił mój pokój.

Popatrzyłam na drugą połowę mojego łóżka. Tonie leżała Głową przy moich nogach skulona jak mały kotek.

-ANTONIE!!! – wydarłam się. Dobrze wiedziałam że nienawidzi jak tak do niej mówię. Ale chciałam skutecznie ją obudzić,

-Czego chcesz?! – wymamrotała przeciągając się

-Wstajemy! – powiedziałam z entuzjazmem

-Co ty masz taki dobry humor? – spojrzała na mnie dziwnie

-Dzisiaj kończy mi się kara! Idziemy do skateparku!! – zatańczyłam mini taniec radości.

         -Nie ma go.. – burknęłam niezadowolona siedząc na ławce w skate parku

-Pewnie przyjdzie. – Tonie próbowała podtrzymać mnie na duchu.

-Gówno prawda. – tupnęłam lekko i położyłam się na nogach przyjaciółki

Popatrzyłam w niebo i zaczęłam wyszukiwać jakiś kształtów z chmur. Dziś była znów wyjątkowo ładna pogoda. Tak jakby cieszyła się za mną.

Nagle coś zasłoniło mi niebo i mojego prawie uformowanego w myślach hipopotama.

-Hej Carmen – Zobaczyłam nad sobą Stana.

Moje ciśnienie skoczyło na wyżyny.

-Cz-cześć – zająkałam się i usiadłam na ławce.

Ten chłopak tak na mnie działał że miałam dreszcze na całym ciele, nagle miałam wzmożoną potliwość i mroczki przed oczami.

-Jak tam? Już nie masz kary? – uśmiechnął się spod full capa

-N-nie już nie – odwzajemniłam uśmiech, który prawdopodobnie w moim wykonaniu wyglądał odrobinę jak grymas.

Poczułam jak Tonie delikatnie mnie szczypie w bok.

„Carmen opamiętaj się! Taka okazja żeby go poznać może się nie powtórzyć!” – upomniałam się w myślach.

-To może gdzieś pójdziemy? Tu jest tłok i do tego straszny hałas.

Wzięłam głęboki oddech. Nie potrafiłam wypowiedzieć słowa. Dlaczego zawsze potrafię być taka cwana a jak ma przed sobą chłopaka marzeń to jąkam się?

-Tak, jasne. Chodźmy gdzieś -  uśmiechnęłam się ponownie. Tym razem szczerze.

-To ja was zostawię. W sumie i tak miałam iść do domu – puściła mi oczko Tonie i zanim zdążyłam jej cokolwiek powiedzieć zniknęła za rogiem.

-Jesteś głodna? – zapytał mnie Stan

-Być może

-To zabieram cię na pizzę – położył mi rękę na plecach i delikatnie pchnął w kierunku chodnika.

Miałam tylko nadzieję że nie wyczuł jak spocona jestem.

         -Słyszałem że twój brat jest w jakimś programie? – zagadnął szatyn biorąc kawałek hawajskiej pizzy. Swoją drogą nienawidzę ananasa ale czego się nie robi dla chłopaka…

-Tak, do Xfactora. Jest już po pierwszym odcinku na żywo.

-Nazwa nic mi nie mówi. Nie kręcą mnie tego typu show.

-Każdy lubi to co chce – posłałam mu uśmiech i zaczęłam jeść pizzę głośno przełykając każdy kęs.

Telefon zaburczał mi w kieszeni. „Harry dzwoni”

-O wilku mowa – powiedziałam patrząc na ekran – Przepraszam na chwilkę.

Wstałam i odeszłam trochę od stolika.

-Chłopie ty masz do jasnej cholery wyczucie! – powiedziałam do słuchawki.

-Co? – zapytał z wyrzutem

-Jestem na pizzy ze Stanem!

-Ooo… Ja tylko szybkie pytanie. Mogę podać Zaynowi twój numer?

-Yy..  No okej – odpowiedziałam bez zastanowienia – A teraz wybacz wracam do Stana!

-Powodzenia siostra! – usłyszałam i się rozłączyłam