Rozdział dziesiąty

Wysłałam Tonie sms-a żeby weszła na skype.

-Hejasz, jak tam? – zobaczyłam jej jak zwykle uśmiechniętą twarzyczkę w ekranie komputera.

-Ideeealnie! – prawie krzyknęłam

-Coo to za szybka zmiana nastroju?

Opowiedziałam jej całą sytuację, która zaszła chwilę temu.

Nagle ktoś wparował do mojego pokoju. Mianowicie mój brat.

-Carmen ubieraj się idziemy do wesołego miasteczka! O Hej Tonie idziesz z nami? – chłopak uśmiechnął się do kamerki.

-Jaaasne! – ryknęła brunetka

-To po drodze wstąpimy po ciebie – puścił jej oczko po czym dziewczyna się rozłączyła.

         -Tonie pospiesz się! – krzyknęłam siedząc na murku.

-Już idę! – słychać było stłumiony głos

-Ona tak zawsze? – zapytał Liam

-Taak, idzie się przyzwyczaić – uśmiechnęłam się

Tonie wyleciała z domu i przywitała się z nami. Harry przedstawił jej cały zespół i ruszyliśmy w stronę wesołego miasteczka.

Po drodze chłopacy kilka razu robili sobie z kimś zdjęcie albo dawali autografy. No tak SŁAWA!

         -Idziemy na rollercoaster?! – zapytał Niall poklejony watą cukrową.

Nikt nawet nie odpowiedział tylko wszyscy pobiegli do kasy.

Gdy mieliśmy już siadać w fotele zobaczyliśmy że siada się w parach.

-Ja idę z Carmen! – wypalił Zayn a wszyscy popatrzyli na niego ze zdziwieniem. On lekko się zarumienił.

-No okej, to ja pójdę z Tonie – powiedział Harry.

Nie chcę wiedzieć co aktualnie dzieje się w głowie mojej przyjaciółki!

Liam usiadł z Niallem a Lou siedział z jakimś małym chłopcem.

-Mam lęk wysokości – powiedziałam do bruneta, który tylko zaśmiał się

-Nie bój się. Jakby co łap mnie za rękę.

Ruszyliśmy.  Na początku jechaliśmy wolno i pod górę. Gdy byliśmy na szczycie spanikowałam, zamknęłam oczy i mocno złapałam się ręki mojego towarzysza.

Później był już tylko pisk. Nie pamiętam nic z jazdy. Jedyne co zapadło mi w pamięć to fakt że nie puściłam ręki Zayna ani na sekundę.

-Możesz otworzyć oczy – powiedział chłopak

Otworzyłam delikatnie powieki i puściłam jego rękę.

-Uf.. już dół.. – wygramoliłam się z siedzenia i poszłam do reszty, która stała w kółku.

-Co jest? – zapytałam

-Tonie źle się czuje.. – powiedział Louis marszcząc nos

-Chodź, pójdziemy na ławkę usiądziesz a ja kupię ci wodę – Harry wziął ją pod ramie i poszli w stronę ławek.

-Ja idę coś zjeść! – klasnął Niall

-Idę z tobą! – powiedział Lou po czym dwójka się oddaliła

-A ja pójdę do toalety. – uśmiechnął się Liam

Czy oni to robią specjalnie?! – zapytałam się sama siebie w myślach.

I tak oto zostałam sama z Zaynem.

-To co robimy? – zapytał – zostaliśmy sami

-Zauważyłam.. – nastąpiła chwila ciszy – może chodźmy tam! – wskazałam na samochodziki

-Okej – Uśmiechnął się

         -Ja chcę różowy – powiedział Zayn a ja Wybuchnęłam śmiechem

-Bardzo męski kolor – powiedziałam do niego – ja wezmę czarny

Wsiedliśmy do pojazdów. Zayn zaczął mnie gonić. Kilka razy celowo uderzył mój samochodzik w tył.

-Jak ja cię zaraz stuknę! – rozpędziłam się i wjechałam w różowy pojazd.

Goniliśmy się jeszcze chwilę, było jeszcze kilka zderzeń itp. Jednak nasz czas na zabawę już się skończył.

-I tak jestem lepszym rajdowcem – powiedziałam do niego wystawiając język

-Phi.. dałem ci przewagę.. – prychnął

-No, no – uszczypnęłam go w bok

Chodziliśmy chwilę po wesołym miasteczku oglądając ludzi na karuzelach.

-Ej gdzie w ogóle jest reszta? – zapytałam

-Nie wiem. Od kilku minut się za nimi rozglądam.. – wzruszył ramionami

Przeszliśmy kilka razy cały obszar i nie znaleźliśmy towarzyszy, z którymi tu przyszliśmy.

Zmęczona opadłam na ławkę.

-Zimno mi. – jęknęłam niezadowolona – a po za tym gdzie oni wszyscy są! – tupnęłam

-Może zadzwoń do nich?

-Czemu ty mi to mówisz dopiero teraz?! – wyciągnęłam komórkę – Zayn..

-Mhm?

-Jest już pierwsza w nocy..

-Coooooo??!!

-Chyba trochę straciliśmy poczucie czasu szukając ich..

Wybrałam numer Harrego.

-Halo? – usłyszałam głos rodzicielki.

-Mama?

-Nie, hipopotam.. Gdzie ty jesteś?

-No w wesołym miasteczku, Harry nie wziął telefonu?

-Nie, Harry i wszyscy już śpią, Tonie też tu jest.

-ahaa.. super.. – przymknęłam oczy – dobra mamo z Zaynem za chwilę będziemy. – rozłączyłam się

         -Chyba musimy spać razem – spojrzałam zaczerwieniona na bruneta.

-Mogę spać na podłodze..

-Nie, nie. Mam duże łóżko. – odpowiedziałam – Wszyscy wszystko pozajmowali i jedyne wolne miejsce jest u mnie. Ale spoko – uśmiechnęłam się do niego.

W zamian otrzymałam szeroki uśmiech na twarzy mulata.

Umyłam się i owinęłam ręcznikiem. Popatrzyłam na swoją piżamę.

Misie nie były zbyt przekonujące. Złapałam jakąś koszulkę Harrego i narzuciłam na siebie. Popatrzyłam na swoje odbicie w lustrze.

Założyłam stanik i wyszłam z pomieszczenia. Zayn siedział umyty już na fotelu.

-Nie krępuj się – wskazałam na łóżko.

Mądra jesteś babo.. do niego mówisz nie krępuj się a sama masz stres jakbyś była kurą do zabicia.

-Tak w ogóle ładny masz pokój – powiedział starając się nie patrzeć na moje nagie nogi.

-Dziękuję – wsunęłam się pod kołdrę

-To ty i Harry? – wskazał ręką na zdjęcia wiszące na ścianie

-Tak, swego czasu byliśmy strasznie podobni

-Identyczni! – poprawił mnie – dobra, już strasznie późno – Brunet wgramolił się do łóżka i leżąc na samym krańcu zgasił lampkę nocną.

         W środku nocy obudził mnie głośny huk. Zerwałam się z łóżka i zapaliłam światło.

-Co to było? – zapytał Zayn zaspanym głosem

-Nie wiem, to w pokoju Harrego. – zerwałam się i łapiąc telefon z szafki nocnej pobiegłam do pokoju brata.

Gdy zobaczyłam co było powodem huku ucieszyłam się że wzięłam komórkę, która miała służyć za latarkę i zrobiłam zdjęcie.

Niall rozwalony był na całym łóżku, Harry leżał na ziemi przykryty kocem a na nim prawdopodobnie zrzucona przez blondyna Tonie, która chyba dopiero zorientowała się co się stało.

Ja stałam w drzwiach i śmiałam się jak idiotka, poczułam za sobą Zayna, który zareagował podobnie jak ja. Oparł głowę o moje plecy i śmiał się głośno.

-Bardzo śmieszne! – jęknęła Tonie zbierając się z podłogi

-Leż, leż. Ładnie razem wyglądacie – powiedziałam

-Wy – dziewczyna pokazała palcem na mnie i Zayna – równie ładnie!

Harry nie wiedział co się dzieje a Niall nawet się nie obudził.

-Dobra, idziemy dalej spać? – zapytał Zayn

-Mhm.. – zaśmiałam się cicho i poszłam w stronę swojego pokoju.

Położyłam się z powrotem.

Chłopak tym razem pewniej położył się w łóżku, zajmując miejsce bliżej mnie.